Sæl, öllsömul!
Ég ætla að fara nokkrum orðum um leik Álftaness og Þróttar í Íslandsmóti í 11 manna knattspyrnu sem fram fór við hálfnepjulegar aðstæður á Bessastaðavelli í þarsíðustu viku. Um var að ræða síðasta leik liðsins í Íslandsmóti á heimavelli.
Um nokkuð einkennilegan leik var að ræða þar sem hraðinn var ekki ýkja mikill, einkum framan af, en Þróttarar lágu mjög til baka og vörðust aftarlega á vellinum og á mörgum mönnum. Okkar drengir eru nokkuð óvanir að leika við slíka mótherja og virtust nokkuð lengi í gang af þeim sökum. Nokkuð gegn gangi leiksins náðu Þróttarar að skora fyrsta mark leiksins. Eftir það náðu okkur drengir áttum og tvö mörk komu með skömmu millibili síðari hluta hálfleiksins, fyrst Gylfi Karl og svo Atli Dagur. Bæði mörkin voru mjög góð. Stóð 2-1 í leikhléi, Álftanesi í vil.
Í síðari hálfleik voru okkar drengir mun sterkara liðið á vellinum en náðu þó aðeins að bæta við einu marki á þess að Þróttarar næðu að svara fyrir sig. Þar var Örvar miðvörður á ferð með mark beint úr aukaspyrnu af ca 40 metra færi. Okkar drengir voru mun nær því að bæta við en Þróttarar að minnka muninn það sem eftir var. Lyktir urðu því 3-1, okkar drengjum í vil.
Heilt yfir var ég ánægður með leikinn og frammistöðuna, einkum í ljósi þess að nokkur forföll voru. Drengirnir sýndu það hins vegar að það kemur maður í manns stað og voru hvergi bangnir.
Birgir Jónasson þjálfari.