Álftanes - Keflavík: 0-0, stutt umfjöllun
Ég ætla þá að fara nokkrum orðum um leikinn við Keflavík í gær, föstudag. Leikurinn þróaðist nokkurn veginn eins við mátti búast (alltént úti á vellinum) og segja má að þarna hafi stálin stinn mæst; mikil stöðubarátta og lítið um opin marktækifæri. Lið Álftaness var þó mun meira með knöttinn og stjórnaði leiknum nær allan tímann.
Færin létu nokkuð á sér standa og þeir möguleikar sem voru í stöðunni nýttust ekki. Lunginn af fyrri hálfleik fór fram á miðju vallarins og á vallarhelmingi Keflavíkur. Nokkuð einkennandi var að sóknaruppbygging hófst frá öftustu línu, í gegnum miðjuna, sem hvoru tveggja gekk vel, en þegar kom upp á síðasta þriðjung eða fjórðung vallar voru Keflavíkurstúlkur mjög þéttar fyrir og gáfu fá færi á sér.
Í síðari hálfleik var sama uppi á teningnum en þó voru fleiri möguleikar og betri færi og sóknarmöguleikar sköpuðust. Þá fengu Keflavíkurstúlkur a.m.k. tvö góð marktækifæri í síðar hálfleik eftir skyndisóknarleik. Úrslit leiksins, 0-0, eru nokkur vonbrigði og fremur rýr uppskera miðað við gang leiksins. Svona er hins vegar knattspyrnan.
Heilt yfir er ég nokkuð ánægður með margt í leik liðsins, t.a.m. sóknaruppbyggingu og hvernig leikmenn náðu að láta knöttinn ganga á ákveðnum stöðum á leikvellinum. Þá fannst mér ágætis yfirvegun vera í leik liðsins. Nokkur vandræðagangur var þegar nær dró marki mótherjanna og vantaði svolítið bit í sóknarlotur. Með öðrum orðum vantaði einfaldlega meiri dýpt í sóknarleikinn.
Birgir Jónasson þjálfari.
